1_فرا نو شعر کوتاهی است بی قیدِ وزن اما اگر نا خودآگاه دارای هارمونی و وزن باشد ایرادی ندارد.زبان محاوره و ساده است.

2_هر فرانو به اندازه ی قد خود حرف و پیام دارد، پیامی چند وجهی، ایهام وار وکوبنده.

3_از نظر زبانی طنز وجد را توأمان و گاهی جدا دارد.

4_از تمام تمهیدات لفظی و معنوی حق دارد به طرز ماهرانه و زیر پوستی استفاده کند، در حالی که نیازی به کاربرد عمدی صنایع نیست.

5_فرانو زبان ساده ای دارد با کلمات ساده روزمره، کلماتی که دهان پر کن نیست و به لغت نامه نیازی ندارد، راحت ترین وسیله برای رساندن پیام به مخاطب و انهدام مولف نسخه پیچ ِ کمی تا قسمتی متعهد!

یک شعر زیبا از اکبر اکسیر:

جهان در اول دایره بود

بعد از تصادف با یک کفشدوزک

ذوزنقه شد

تا در چهار گوشه ی نا همگون آن بنشینیم

و برای هم پاپوش بدوزیم